Παλαιότερα είχαμε τα forums – αρκετά υπάρχουν ακόμα αλλά μάλλον περνούν κρίση! – σήμερα έχουν βελτιωθεί κάπως τα πράγματα και έχουμε στην διάθεση μας εξελιγμένα τεχνολογικά εργαλεία όπως το Face Book και το Twitter. Ασφαλώς στην διάθεση μας έχουμε και τα blogs σε BlogSpot η σε word press.

Όλα αυτά τα χρήσιμα για τον άνθρωπο μέσα, περισσότερο γνωστά ως social media ή άλλως «κοινωνική δικτύωση», έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: διατίθενται εντελώς δωρεάν από μεγάλες εταιρείες.

Ο κόσμος σήμερα πιστεύει ότι με την φωνή που αποκτά χρησιμοποιώντας δωρεάν ένα από όλα αυτά τα μέσα, μπορεί να έχει λόγο στα πράγματα που τον αφορούν αφενός και αφετέρου αφορούν τους πολίτες όλου του κόσμου – μιας και τα εργαλεία αυτά μας παρέχουν άμεση πρόσβαση και στην πιο απόμακρη γωνιά της γης.

Πιστεύω πως μας διαφεύγει ένας σημαντικός παράγοντας εδώ. Έχουμε κάτι που δεν είναι δικό μας, μας παραχωρούν χώρο και όνομα, που εμείς επιλέγουμε, και ξεχνάμε εύκολα τον πραγματικό ιδιοκτήτη – διότι επί της ουσίας, εμείς, φιλοξενούμενοι είμαστε και τίποτα περισσότερο.

Το γιατί μεγάλες εταιρείες μας δίνουν απλόχερα αυτά που μάθαμε ή μας έμαθαν να μας συναρπάζουν, δεν χρειάζεται πολύπλοκη σκέψη: διότι βγάζουν χρήματα. Η κινητήριος δύναμη όλων αυτών είναι μονάχα το χρήμα – που ασφαλώς δεν αναφέρεται καν.

«Το είδα στο Face book» ή «ανέβηκε στο twitter» είναι δύο από τις πολλές φράσεις κλισέ που χρησιμοποιούν σήμερα οι άνθρωποι για να δώσουν βαρύτητα σε μια είδηση, σε ένα γεγονός κ.τ.λ. Και με εκπληκτική ταχύτητα η «είδηση» κάνει τον γύρο του κόσμου – και βέβαια, κανείς δεν ελέγχει αν η «είδηση» είναι προϊόν κατασκευασμένο ή αληθινό γεγονός. Συνηθίζονται αυτά τα «κόλπα» στα social media και κανείς δεν νοιάζεται.

Η προπαγάνδα που ασκείται από τα νέα μέσα έχει φυσικά άναρχη δομή. Προφανώς επειδή η πηγή, ή πρωτο - ιδέα, προς τον σκοπό αυτό κατευθυνόταν.

Αν αύριο, οι εταιρείες αυτές – παγκόσμιες πλέον, «κατεβάσουν ρολά», και όλοι εμείς «χάσουμε» ότι με κόπο χτίσαμε στο ξένο χωράφι, τότε άραγε τι θα γίνει; Θα πανικοβληθεί ο πολίτης του Κόσμου; Θα επικρατήσει χάος; Θα υπάρξουν εκατομμύρια απόπειρες αυτοκτονιών; Θα μελαγχολήσουμε;

Το βέβαιο είναι ένα: εγκλωβιστήκαμε σε ένα νέο τρόπο ζωής που προάγει την πληροφορία (και περισσότερο την παραπληροφορία), φορτώνουμε το μυαλό μας με άχρηστα πράγματα, το κουράζουμε, και το αποτέλεσμα είναι να μην το χρησιμοποιούμε πλέον – αφού σκέφτονται άλλοι για εμάς – οι εταιρείες.

Πιστεύουμε αφελώς πως είμαστε ελεύθεροι εφόσον έχουμε το μέσο και εκφραζόμαστε, επώνυμα ή ανώνυμα – μα, τελικά, τίποτα δεν έχουμε. Απλά, μας τα δίνουν κάποιοι άλλοι. Δικό μας μπορεί να είναι το μυαλό μας, μα και αυτό, με τον βομβαρδισμό, την καταιγιστική πληροφορία, την ανούσια μάθηση, την «μόδα» των social media, είναι απόλυτα ελέγξιμο μέσα από τα «εργαλεία αυτά».

Τι άραγε μπορεί να προτείνει ένας απλός κάτοικος της Αρκαδίας σε όλα αυτά; Τίποτα σπουδαίο, να μην δίνουμε μεγάλη σημασία σε όλα αυτά τα «τεχνολογικά επιτεύγματα», να επικοινωνούμε με τον κόσμο, να μαθαίνουμε όσα μας ενδιαφέρουν, και να βγαίνουμε έξω, στις πλατείες και στους δρόμους, να βλέπουμε εκεί τους φίλους και τις φίλες μας, να τσακωνόμαστε και να διαφωνούμε, να ερωτευόμαστε, να αναπνέουμε αέρα και ας είναι και μολυσμένος. Να περπατάμε στις εξοχές και στις παραλίες, και να βρισκόμαστε όσο μπορούμε κοντύτερα στη φύση μας.

Θα έγραφα και άλλα μα…. βαριέμαι !

Arcadians 
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011