Γενεαλογικό Δέντρο

Πολλές φορές έχουμε επισημάνει την έλλειψη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην προαγωγή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αντιληπτό ότι από μόνο του το Κράτος δεν είναι δυνατόν να ανταπεξέλθει σε κάτι που είναι ευθύνη όλων μας.

Οι εξαιρέσεις στον "κανόνα" ως εκ τούτου, πάντα φαντάζουν λαμπρότερες ενώ άλλες φορές, λιγότερες, είναι πράγματι λαμπρές σε "απόλυτες τιμές" και χωρίς σύγκριση.

Μια από αυτές τις περιπτώσεις όπου το έργο είναι ιδιαίτερα σημαντικό χωρίς να χρήζει σύγκρισης, είναι και η καταγραφή του Γενεαλογικού Δένδρου των οικογενειών της Νυμφασίας (Γρανίτσας) Γορτυνίας από τον ιατρό Γεώργιο Σαράντη (1927-1995)

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Ο συγγραφέας διηγείται την αρχή ως εξής (αντιγράφω από το βιβλίο) :

"Κατά τη διάρκεια της Κατοχής 1941-44 στη Νυμφασία όπου έμενα πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο Βυτίνας είχα την ευκαιρία να διαβάσω το χειρόγραφο τετράδιο-αρχείο του θείου μου Γεωργίου Νικ. Σιαρρέ. Έτσι έγινε η γνωριμία μου με το μεγάλο αυτό οικογενειακό δέντρο. Στις αρχές του 1980, ο θείος Δικηγόρος Τριαντάφυλλος Βασ. Νεστορίδης μου έστειλε ένα δακτυλογραφημένο 4σέλιδο με το γενεαλογικό , όχι πλήρες, από τον Νικόλαο Γεωργ. Σιαρρέ ή Γκαβογιάννη. Στις αρχές του 1987 ο θείος μου Παναγιώτης Βασ. Καβουρίνος, μου έγραψε μερικά στοιχεία της οικογένειας Βάγια και Νικολάου Σιαρρέ (παππού μου). Το Σεπτέμβριο του 1990 με την ευκαιρία της παρουσίας εδώ (στην Ελλάδα) της θείας Ευσταθίας Γ.Σιαρρέ και της κόρης της Αγγέλως Σιαρρέ απο την Αμερική, οργάνωσα στον κήπο του σπιτιού μου μια μεγάλη συγκέντρωση της οικογενείας Σιαρρέ (αδελφές της μάνας μου με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους). Ήλθαν περίπου 35 άτομα. Έτσι, γεννήθηκε η επιθυμία να συγκεντρώσω όσο περισσότερα στοιχεία μπορώ και να πάω όσο πίσω γίνεται.

Η αρχή της συγγραφής γίνεται απο την οικογένεια ΙΩΑΝΝΟΥ ΓΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗ 1750-1825 εις την οποία ανήκουν , από πλευράς των αρρένων απογόνων και τα επώνυμα Καλογιάννης, Καρατάσος, Καρατασάκης, Μπέλτσος, Παπαγιάννης, Παπασταμάτης, Σιαρρές, ενώ απο πλευράς θηλέων πολλά ή σχεδόν όλα τα επώνυμα της Νυμφασίας και Παναγίτσας και πολλών άλλων περιοχών. Ο Ιωάννης Γκαβογιάννης (γεννήτωρ της Νυμφασίας) , όπως αναφέρουν σε διηγήσεις σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Τούρκους. Το όνομα του πατέρα του δεν είναι γνωστό, ούτε η καταγωγή του, ούτε η προηγούμενη οικογένειά του. Απέκτησε εννέα (9) παιδιά, τα οποία στην εξιστόρηση αποτελούν τους 9 κλάδους του Γεννήτορος"

Έτσι, αρχίζει η "εξιστόρηση" των οικογενειών ενός ολόκληρου ελληνικού χωριού από το 1750 έως σήμερα. Στις 400 σελίδες του βιβλίου αυτού, ξεδιπλώνεται η ιστορία των ανθρώπων και των οικογενειών τους καθώς ο συγγραφέας παραθέτει, όπου είναι δυνατόν, και βιογραφικά στοιχεία.. Καθώς οι άνθρωποι σκορπούν , η καταγραφή αποκτά ιδιαίτερο νόημα καθώς οι κάτοικοι της Νυμφασίας μπορούν να βρουν επακριβώς σε πιο κλαδί του δέντρου ανήκουν. Έτσι, ο δεσμός με τον τόπο παίρνει άλλη διάσταση όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε.

Όταν επισκεφτείτε το καφενείο στην πλατεία της Νυμφασίας, καλύτερα την ώρα της Δύσης του ήλιου , όπου το φως δίνει μια μοναδική όψη στο Μαίναλο, σχεδόν μεγαλειώδη, και καθίσετε να ακούσετε τις συζητήσεις των ντόπιων, θα διαπιστώσετε πως οι ζωντανοί με τους πεθαμένους μπλέκονται στις διηγήσεις σαν οι δεύτεροι να μην έχουν φύγει ποτέ και από στιγμή σε στιγμή θα ανοίξουν την πόρτα του καφενείου για να μπουν και να πετάξουν ένα πείραγμα στην ομήγυρη.

Ένας από τους ωσεί παρόντες στις καρδιές αλλά και στις συζητήσεις των Νυμφασίων , είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου Γεώργιος Σαράντης ο οποίος αφού τελείωσε το γυμνάσιο Βυτίνας αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών για να ειδικευθεί στην Ελλάδα και στη συνέχεια στο Μόναχο, στην Παιδοχειρουργική. Η αγάπη του για τον τόπο καταγωγής του ήταν χαρακτηριστική γι’αυτό και προσπάθησε να βοηθήσει την ιδιαίτερή του πατρίδα είτε ως γιατρός είτε συμμετέχοντας στα όργανα διοίκησης των συλλόγων της Νυμφασίας αλλά και της Παγγγορτυνιακής Ενώσεως. Το βιβλίο του αυτό βεβαίως θα παραμείνει "κτήμα ες αεί" των κατοίκων της Νυμφασίας Γορτυνίας και των οικογενειών τους και ελπίζω να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και σε άλλους Αρκάδες ώστε να ασχοληθούν με την καταγραφή του οικογενειακού δένδρου των χωριών τους.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη σύζυγο του συγγραφέα, δικηγόρο Κυρία Ρίτσα Σαράντη που φρόντισε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του εκλιπόντος συγγραφέα με δικά της έξοδα ώστε όλες οι οικογένειες της Νυμφασίας να αποκτήσουν το έργο αυτό δωρεάν-το βιβλίο δεν πωλείται.

Β.Ε