Και υπερυψούτε …

Εις μνήμην Τάσου Αθ. Γριτσοπούλου

Τάσος Αθ. Γριτσόπουλος, όπως υπέγραφε όλα του τα δημοσιεύματα. Γέννημα θρέμμα της Δημητσάνας, φιλόλογος παλαιάς κοπής και αξίας, δεινός ιστορικός του τουρκοκρατούμενου Μορέα, βαθύς γνώστης της μεταβυζαντινής εκκλησιαστικής ιστορίας, γνωστός για την πολύχρονη θητεία του ως Προέδρου της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, την οποία ανάστησε και άνδρωσε (1969 κέ.), μάλιστα την προίκισε, ήδη εν ζωή, και πλουσιοπάροχα σε ακίνητα και βιβλία. Έφυγε πλήρης ημερών (22.12.1910/4.1.1911 – 19.12.2008), όρθιος στον στίβο της επιστήμης μέχρι σχεδόν την εκδημία του, παρών ανελλιπώς στα γραφεία της Δερβενίων. Αυτά ως τυπική, άμα τε λιτή απόδοση του ανδρός, και ως εμπροσθότυπος. Ως οπισθότυπος, ο «βαθύτατα συντηρητικός», ο λάτρης του ωραίου φύλου, ο τέκτων και άνθρωπος της εκκλησίας, ο δηκτικός, είρων και ετοιμόλογος, με πνευματώδη βέλη προς όλους.

Αυτά ωσεί περίβλημα ανδρός, αυτό που «έβγαινε προς τα έξω», αυτό που εξωτερίκευε ο ίδιος, ή πιο σωστά αυτό που επεδίωκε να δείξει, πιθανόν και ακούσια. Γιατί όσοι τον ζήσαμε από κοντά, για διάστημα μεγάλο, άλλα μας άφησε ο συγχρωτισμός του… Θα μείνω σε γνώσεις, διδαχές, στάση ζωής, βιώματα και εμπειρίες που παρέχει μόνον δάσκαλος μεγάλος. Και ας είναι η παρακάτω κατάθεση μνήμης το ελάχιστον δείγμα σεβασμού και αναγνώρισης δυσθεώρητων οφειλών στον Κύριο Γριτσόπουλο.

Τον γνώρισα την άνοιξη του 1980 στα γραφεία της Εταιρείας, στη Δερβενίων, εκκολαπτόμενος ερευνητής, έχοντας ξεκινήσει το διδακτορικό μου, εν μέσω μιάς ομήγυρης «πελοποννησιακών θηρίων» (Ζέπος, Βαγιακάκος, Ρωμαίος κά.), που συνεδρίαζαν για το επικείμενο Β’ Διεθνές Συνέδριο στην Πάτρα. Η γνωριμία άρχισε με μία …………………………………….

Η συνέχεια της Νεκρολογίας σε πολυτονικό (ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στην μνήμη του) και σε μορφή pdf. Από το διεθνές αρχαιογνωστικό περιοδικό «Ηόρος» της Ελληνικής Επιγραφικής Εταιρείας

Γιάννης Πίκουλας
Aν. Kαθηγητής Aρχαίας Eλληνικής Iστορίας Παν/μίου Θεσσαλίας

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010