Ο Λούσιος μετρά 8 νεκρούς, εφτά από το 2007 και άλλον ένα τον Ιανουάριο του 2009. Οκτώ νέοι άνθρωποι που πήγαν στο ποτάμι να χαρούν τις ομορφιές του. Γιατί ο Λούσιος είναι όμορφος ποταμός, αλπικός, μικρός και παγωμένος χειμώνα – καλοκαίρι. Και εύκολος όπως  λένε και οι ειδικοί. Και όμως, σε αυτό το εύκολο ποτάμι θρηνούμε νεκρούς. Νέα παιδιά που θα μπορούσαν να ήσαν φίλοι μας, συγγενείς μας, αδέλφια μας.

Ο Λούσιος ενδείκνυται για εναλλακτικές δραστηριότητες. Και όλες οι δραστηριότητες στη φύση είτε αυτές είναι ορειβασία, πεζοπορία, rafting, κυνήγι, κολύμπι, σκί, κτλ. εγκυμονούν κινδύνους. Αυτοί οι κίνδυνοι ελαχιστοποιούνται όμως από την καλή οργάνωση, την σωστή εκπαίδευση, τον κατάλληλο εξοπλισμό και κυρίως τον σεβασμό προς τη φύση.

Δεν ξέρουμε ποιος ευθύνεται για τόσους νεκρούς συνανθρώπους μας σε ένα ασφαλές ποτάμι. Και ούτε πιστεύουμε πως θα δώσουν λόγο κάποιοι στη δικαιοσύνη τη στιγμή που όπως λένε και οι νομομαθείς: «δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για τις δραστηριότητες αυτές στην Ελλάδα». Αλλά και σε άλλες χώρες, που βρίσκονται έτη φωτός μακράν από τη δική μας, δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο.

Και λοιπόν; Θα χάνονται έτσι άδικα νέοι άνθρωποι επειδή θέλησαν να πάνε για rafting; Επειδή δεν τους είπαν το απλό: «όταν έχει ρίξει τόσες βροχές στη περιοχή δεν πάμε στο ποτάμι;»

Πραγματικά λυπούμαστε πολύ που η γειτονιά μας, το σπίτι μας, η πατρίδα μας, έχει συνδεθεί με τέτοια ακραία ατυχήματα.

Γιατί;

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες που ακολουθούν από τον Λούσιο, το rafting είναι πραγματική χαρά, μία δραστηριότητα που ασφαλώς και πρέπει να συνεχισθεί, αφού βέβαια φύγουν από τη μέση εκείνοι που δεν σέβονται ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό.