Αφθαρσία

Νίψου το «εγώ».
Ενδύσου μεγαλοπρέπεια.
Γίνε χαρά του πικραμένου.
Στήριγμα του ανήμπορου
Μαστίγωσε το άδικο.
Άφησε να σε νικήσει ένα παιδί.
Μείνε κι εσύ παιδί.
Νίκησες τη φθορά.

Αρκαδικός παλμός

Αθήνα μου,
του Ξένιου Δία κόρη, σ’ αγάπησα.
Για τη φιλοξενία σου σ’ ευχαριστώ·
μα η ψυχή μου εμένα,
πέρα πλανιέται μακριά,
στην καρδιά του  Μοριά.
Κι αν πάλι, με καιρους,
μου ’λέγαν να βρεθώ,
από τους ίδιους γονιούς,
τους γεωργούς,
θα έλεγα, από τα ίδια χώματα,
τα γενέθλια, τ’ Αρκαδικά,
που Θεούς και Ήρωες γέννησαν…
Από τα ίδια χώματα, τα  Γορτυνιακά,
ποτισμένα με του Ήλιου
τα θερμά φιλιά,
που Άνοιξη μυρίζουν,
θάθελα να ξαναγεννηθώ.
Αθήνα μου, σ’ αγάπησα.
Για την φιλοξενία σου σ’ ευχαριστώ.
Μα η καρδιά μου εμένα,
Παλμός Αρκαδικός.

Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου

--------------------------------------------------------------------------

Ευχαριστούμε θερμά την κ. Θεοδώρα Κουφοπούλου Ηλιοπούλου που μας παραχώρησε τα ανωτέρω ποιήματά της. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ποίημα της «Γυναίκα της γης το κόσμημα» που φιλοξενούμε στο Ερωτικό λεξικό της Αρκαδίας, κέρδισε το Β’ βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του 2004 και μπορείτε να διαβάσετε από  εδώ.

Arcadians
4 Μαΐου 2008