Ο Δρυαντίδας στη Χρονία

Δεν σε νοιάζει καθόλου ούτε για το στεφάνι μας, ούτε για τη διαμονή μας στην εξοχή και ολόκληρη έχεις αφοσιωθεί στην πόλη.
Σιχαίνεσαι τον Πάνα και τις Νύμφες, που τις ονόμαζες Επιμαλίδες και Δρυάδες και Ναϊάδες και μας κουβαλάς καινούριους θεούς, σα να μην έφταναν όσους έχουμε.
Που να στήσω εγώ στην εξοχή θεούς Κωλιάδες ή Γενετυλλίδες? Έχω ακούσει κι άλλα τέτοια ονόματα θεοτήτων, που λόγω του πλήθους τους, μου γλίστρησαν από τη μνήμη και τους ξέχασα.
Δεν βάζεις φαίνεται μυαλό, γυναίκα, ούτε σκέπτεσαι σοβαρά και παραβγαίνεις με τις αστές, αυτές που δεν έχουν τίποτε άλλο στο νού τους παρά την τρυφή, που και το πρόσωπό τους είναι ψεύτικο και γεμάτο μοχθηρία.
Αυτές με μπογιές, ψιμύθια και άλλων λογιών φτιασίδια κάνουν φρικαλέα τα μούτρα τους από το βάψιμο, πιο πολύ και από τους επιτήδειους ζωγράφους.
Ενώ εσύ μείνε γεμάτη υγεία, όπως πριν καλλωπιζόμενη με σαπούνι και νεράκι. Και τέτοια να μείνεις.


Αλκίφρονος Ρήτορος
Βιβλίο Β'  Αγροτικές