Όλα τελικά πήγαν όπως είχαμε προβλέψει, όχι μόνο εμείς αλλά στο σύνολό τους οι Αρκάδες. Λίγο ως πολύ, όλοι ήξεραν ποιος θα ήταν ο νομάρχης της επόμενης ημέρας, όλοι, πλήν των άμεσα εμπλεκόμενων.

Λανθασμένα πιστεύαμε ότι, η επιλογή του Ωραίου ως υποψήφιου νομάρχη, ήταν επιλογή και πρόταση του εξ Κυνουρίας καταγόμενου βουλευτή. Μέγα λάθος. Εκείνος που θέλησε διακαώς την θέση αυτή και εν τέλει το πέτυχε, παρακάμπτοντας αποφάσεις θεσμοθετημένων οργάνων, ήταν ο ίδιος ο Ωραίος. Με την υψηλή έγκριση του Προέδρου του.

Απέτυχε παταγωδώς το πείραμα και μάλλον τερμάτισε οριστικά και η πολιτική καριέρα του Ωραίου. Κερδισμένος από το νέο σκηνικό που φαίνεται να δημιουργείται, στα νομαρχιακά επίπεδα, ο φίλος του φίλου, που πήρε εύκολα και γρήγορα ένα 15% και βάζει πλώρη ολοταχώς για την νομαρχία της επόμενης τετραετίας, εκτός και αν προκύψει κάτι καλύτερο γι’ αυτόν, μία βουλευτική υποψηφιότητα ας πούμε.

Κερδισμένος επίσης, ο νεαρός γιατρός που ήταν εκτός της «γραμμής» και κατάφερε και αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση από πλευράς των χαμένων. Μεθοδικός παίκτης, αθόρυβος, μάλλον έδωσε μαθήματα. Και αυτός αλλά κυρίως το εκλογικό σώμα που έδειξε να ξεφεύγει από αυστηρά κομματικά πλαίσια.

Οι κομματικές μαχαιριές που έρχονται στην επιφάνεια κατά καιρούς, ένθεν κι ένθεν, βοηθούν μόνο προσωπικές βλέψεις και τίποτα περισσότερο. Αποδέκτης πάντοτε της κακής πολιτικής ή μάλλον της έλλειψης πολιτικής, η Αρκαδία.

Η Αρκαδία έχει σοβαρότατα προβλήματα που χρονίζουν. Όλοι τα επισημαίνουν κατά περιόδους και όλοι πολύ εύκολα και γρήγορα τα ξεχνούν. Για την επίλυση τους ουδείς ασχολείται, για τα δάση μας που καίγονται και στη συνέχεια γεμίζουν σπίτια, ουδείς γνωρίζει το παραμικρό. Για τους άθλιους δρόμους, τους χαρακτηρισμένους σαν νομαρχιακούς, κανείς δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Μήπως ξέρουν και τους δρόμους? Για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους μας, δεν υπάρχει σωτηρία, υπάρχει μονόδρομος για τον αφανισμό τους. Για τα υδροηλεκτρικά φράγματα, αποφασίζουν ερήμην μας καθώς και για τα αιολικά πάρκα που ανεξέλεγκτα δίνονται άδειες.    

Δίνουν όμως απλόχερα για τον «πολιτισμό» το καλοκαίρι εκατομμύρια, σε εκδηλώσεις αμφιβόλου ποιότητας. Σε συλλόγους το ίδιο. Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν αξίζει να δώσουν. Παιχνίδι να γίνεται και να γυρίζει το χρήμα. Και το «πολιτιστικό» χρήμα είναι πολύ.

Σε τι άραγε βοηθά η νομαρχία τον τόπο? Το ΚΤΕΛ που μεταφέρει τα παιδιά στα σχολεία, απλήρωτο το έχει.

Γενικώς, η τοπική αυτοδιοίκηση πάσχει. Με τον Καποδίστρια αντί να ομαλοποιηθούν τα πράγματα, έγιναν χειρότερα. Ίσως να είναι κοντά η ώρα που οφείλει η Πολιτεία να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την τοπική αυτοδιοίκηση. Να καταργήσει τις νομαρχίες και τις περιφέρειες.

Ίσως στο μέλλον, να δούμε στην Αρκαδία 4 δήμους μόνο. Όσες είναι και οι επαρχίες της. Που να λειτουργούν αυτόνομα, να μην στραγγαλίζονται από την κεντρική διοίκηση. Να δρουν ανεξάρτητα, με δικούς τους πόρους, με δικά τους προγράμματα μέσα από την ευρωπαϊκή ένωση, να έχουν τις δικιές τους τεχνικές υποδομές και να υλοποιούν άμεσα τις δικές τους μελέτες, από τα δικά τους γραφεία μελετών.   

Πάντα και για όλα, εκείνο που μετράει περισσότερο, είναι το πολιτικό κόστος!! Πόσα κουκιά θα χάσουν ή θα κερδίσουν ορισμένοι που θέλουν πάντα να διαφεντεύουν τις τύχες μας. Για να αλλάξει κάποτε το σκηνικό αυτό, πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε. Εμείς να δούμε το συμφέρον του τόπου, ανεξάρτητα από το δικό μας μικροσυμφέρον. Όταν το πετύχουμε αυτό, θ’ έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά.

Ένα βήμα μπροστά εμείς, ένα βήμα πίσω οι πατέρες ημών.

Arcadians 7-11-2006