Το φετινό καλοκαίρι για την Αρκαδία, πέρα από τη πρόσφατη καταιγίδα και τις χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες, προβλέπεται πολύ ενδιαφέρον.

Οι εκλογές που έρχονται, τα αλληλομαχαιρώματα που έχουν από καιρό αρχίσει, τα προγράμματα που θα κυκλοφορήσουν και κανείς δεν θα διαβάσει, οι πύρινοι λόγοι και οι πολλές υποσχέσεις, τα μεγάλα έργα που θα κάνουν άπαντες όταν εκλεγούν με τη βοήθεια του λαού και του θεού, και άλλα τινά, δημιουργούν σιγά αλλά σταθερά ένα κλίμα αντάξιο των καιρών.

Και οι καιροί είναι φτωχοί, όπως άλλωστε και τα οράματα που όλοι επικαλούνται. Θάρθουν οι καινούργιοι και θα βρούν καμένη γη πίσω τους, όπως βρήκαν οι προηγούμενοι και οι προηγούμενοι από τους προηγούμενους. Όπως θα βρούν και οι επόμενοι. Αυτό στον τόπο μας λέγεται πολιτική.

Όλοι μιλούν για ενεργούς πολίτες, κατά βάθος όμως εννοούν και θέλουν κομματικούς πολίτες. Στην ουσία, ασκούν σχεδόν όλοι, μικροπολιτική, πλην βεβαίως ελαχίστων εξαιρέσεων.  

Μόνιμο θύμα στη νοοτροπία αυτή που έρχεται από τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους, πάντα η Αρκαδία. Η Αρκαδία μας.

Ιούλιος 2006