Τα αιολικά πάρκα, ή όπως χαρακτηρίζονται "έργα παραγωγής ήπιας μορφής ενέργειας", είναι η αιχμή της τεχνολογίας στην προσπάθεια του κόσμου για παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας χωρίς να μολύνεται το περιβάλλον. Σύμφωνα με την υπογραφή της Συμφωνίας του Κιότο η Ελλάδα πρέπει μέχρι το 2010 να έχει τόσα αιολικά και υδροηλεκτρικά έργα ώστε η συνολική παραγόμενη ισχύς από αυτά να καλύπτει το 20% της ελληνικής κατανάλωσης. Τα έργα αυτά έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα "Ανταγωνιστικότητα" του 3 ΚΠΣ και χρηματοδοτούνται μέχρι και 60% του προϋπολογισμού τους.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι μόνες που αναφέρονται στην αλόγιστη σπατάλη ενέργειας χωρίς όμως κανείς να τις ακούει, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι ο πλανήτης ασφυκτιά και κινδυνεύει από τις κλιματικές αλλαγές, τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της αιολικής ενέργειας, πιέζουν τις κυβερνήσεις και υποστηρίζουν την επιλογή των επενδυτών να στραφούν στην "καθαρή ενέργεια".
Υπάρχει όμως μια σύγχυση μεταξύ του οικολογικού σκοπού των πάρκων αυτών (παραγωγή καθαρής ενέργειας) και της βλάβης την οποία προξενούν στο περιβάλλον τα αιολικά πάρκα με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες, που είναι -όσο και αν αποφεύγουν να το πουν-  βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλής όχλησης για το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον.

Η εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου απαιτεί σωρεία "υποδομών" και οι "επιχορηγούμενοι επενδυτές καθαρής ενέργειας" που εκ των έργων τους φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν έχουν τις ανάλογες οικολογικές ευαισθησίες, αρχίζουν τις εργασίες εγκατάστασης  κραδαίνοντας ετοιματζίδικες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, σε ένα θολό τοπίο όπου απουσιάζει  ο κεντρικός χωροταξικός σχεδιασμός, ανοίγουν δίκτυα δρόμων μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, ξεκοιλιάζουν πλαγιές, βουνοκορφές ισοπεδώνουν διάσελα για να στήσουν τις ογκώδεις βάσεις των ανεμογεννητριών, κατασκευάζουν κτιριακές υποδομές για τις οποίες δεν απαιτούνται άδειες (μετεωρολογικοί πύργοι, εγκαταστάσεις μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ιστοί κ.τ.λ.) ρημάζοντας κυριολεκτικά παρθένες περιοχές και σημαντικά οικοσυστήματα.

Οι πολίτες παρακολουθούν με δέος αυτή τη συνεχή καταστροφή της φύσης που προκαλείται από τον ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό εγκατάστασης αιολικών πάρκων. Χαλύβδινα τέρατα, που πλέον φτάνουν τα 125 και 165 μέτρα ύψος και είναι ορατά από πολλά χιλιόμετρα μακριά, αλλοιώνουν το τοπίο που -πρέπει να τονιστεί-  είναι μέγιστο πολιτιστικό αγαθό και σε αυτό συνοψίζεται η πολιτιστική ιστορία χιλιετιών. Γαζώνονται με ανεμογεννήτριες τα βουνά της χώρας και αλλοιώνεται δυναμικά η ιστορική εμφάνιση των νησιών που μέχρι πρόσφατα είχαν ως σημαντικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους παραδοσιακούς οικισμούς, μονοπάτια και μοναστήρια, προσδίδοντάς τους τον αποτρόπαιο χαρακτήρα ενός βιομηχανικά πυκνοδομημένου τοπίου.

Τα νησιά των Κυκλάδων προσελκύουν το ενδιαφέρον των "επιχορηγούμενων επενδυτών" λόγω του υψηλού αιολικού δυναμικού των. Όμως, πρέπει να γνωρίζουν οι "επιχορηγούμενοι επενδυτές" ότι κατά το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, υπάρχει ειδικό καθεστώς προστασίας των νησιών και το κράτος υποχρεούται σε μέτρα αυξημένης προστασίας επειδή είναι ευαίσθητα οικοσυστήματα που δεν πρέπει να διαταραχθούν με μεγάλου μεγέθους επεμβάσεις. Το Αιγαιοπελαγίτικο φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο, και ιδίως το αισθητικό τοπίο, είναι πολυτιμότερα έννομα αγαθά, που απολαμβάνουν προστασίας  έναντι και αυτών ακόμη των "ήπιων" βιομηχανικών χρήσεων των αιολικών πάρκων.

• Αρχής γενομένης από τις εργασίες εγκατάστασης των αιολικών πάρκων ξεκινάει η καταστροφή των οικοτόπων, ενώ με τη δραστηριότητα των ανεμογεννητριών ακολουθούν οι θάνατοι των πουλιών από προσκρούσεις στα πτερύγια των ανεμογεννητριών και η αναγκαστική αλλαγή των διαβάσεών τους.
• Οι κάτοικοι υποχρεώνονται σε βίο ανυπόφορο πλησίον μηχανών τερατωδών διαστάσεων.
• Οι νέοι μεγαλώνουν σε έναν κόσμο στον οποίο η φύση υποβαθμίζεται και κατακερματίζεται.
• Η  πτώση της αξίας των ακινήτων αντανακλά την αισθητή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στις περιοχές που γειτνιάζουν με τις ανεμογεννήτριες.
• Λόγω του όγκου των ανεμογεννητριών που φαίνονται από παντού το τοπίο μεταβάλλεται σε Βιομηχανικό και τα παραθεριστικά θέρετρα υποβαθμίζονται.
• Όλο και περισσότεροι άνθρωποι διεθνώς περιγράφουν τη ζωή τους ως ανυπόφορη εξ αιτίας των ακουστικών και οπτικών επιδράσεων των αιολικών πάρκων.
• Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που χαρακτηρίστηκαν άρρωστοι και ακατάλληλοι προς εργασία εξ αιτίας της γειτνίασης με ανεμογεννήτριες, ενώ ο αριθμός παραπόνων για συμπτώματα όπως αρρυθμίες και καταστάσεις άγχους τα οποία είναι γνωστά ως "σύνδρομο των υπόηχων" συνεχώς αυξάνεται.

Ως γνωστόν οι ως τώρα ενεργειακοί πόροι απαιτούν εξόρυξη, μεταφορά, καύση των ορυκτών (λιγνίτη, πετρέλαιο) ή εμπλουτισμό και σχάση (ουράνιο) και μετατροπή της θερμικής ενέργειας σε κινητική και εν συνεχεία σε ηλεκτρική. Με λίγα λόγια, οι πόροι είναι συγκεκριμένης και περιορισμένης ποσότητας, αναλώσιμοι και μάλιστα με αναγκαστικές απώλειες ενέργειας ως θερμική διάχυση στο περιβάλλον. Δικαιολογείται λοιπόν, μια κεντρική διαχείριση, ενεργειακή οικονομία, περιορισμοί και εξάρτηση από την υψηλή
τεχνολογία.

Για την ηλιακή και αιολική ενέργεια όμως ποιος ο λόγος να υπάρχει συγκεντρωτική και κεντρική διαχείριση και διανομή; Οι συγκεκριμένες μορφές ενέργειας είναι απεριόριστες. Τα ηλιακά και αιολικά συστήματα λειτουργούν από αυτά τα ανεξάντλητα ενεργειακά δυναμικά και δεν χρειάζεται εξοικονόμηση ενέργειας. Και εδώ ίσως θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση με μικρής κλίμακας παραγωγή ενέργειας, που θα αρκούσε για την οικιακή χρήση. Στα σπίτια μας δεν χρειάζεται να έχουμε τεράστια αιολικά πάρκα που σχεδιάζονται με μοναδικό σκοπό την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραγωγή ενέργειας και τη λογική "πρώτα επενδύω, μετά αποσβήνω και κατόπιν κερδοφορώ" από επενδυτές που κάνουν τις ήπιες μορφές ενέργειας προϊόντα μιας "πράσινης κερδοσκοπίας" κι ενός "πράσινου καπιταλισμού" και το τραγικότερο, αυτή η ανεξάντλητη και τελείως ελεύθερη από περιορισμούς αιολική ενέργεια γίνεται πανάκριβη μέσα από τη συγκεντρωτική λογική διαχείρισης και διανομής της!

Τεό Ρόμβος
Δικτυακός Τόπος eyploia.aigaio-net.gr