«Εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα», είπες.
                Με θεώρησες, ζώο, πράγμα,
                χαλεπό φορτίο, εύθραυστο βάζο.
                Ποιος νόμος, ποια γραφή το λέει;
                «Εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω.»
                Δεν είμαι η Εύα που καταστρέφει.
                Είμαι η Μαρία, η Αθηνά.
                Γεννήτρα ζωής, υφάντρα χαράς και ελπίδας.
                Η γυναίκα Εστιάδα είμαι,
                που φυλάσσω αναμμένη την φλόγα
                του σπιτιού και της ανθρωπότητας.
                Ισάξιά σου είμαι, άνδρα.
                Παντού με βρίσκεις.
                Στο κοινωνικό γίγνεσθαι,
                στο θρησκευτικό και ιστορικό,
                στην επιστήμη και στην πολιτική,
                στα Γράμματα και στην Τέχνη,
                στην Μυθολογία και αθλητισμό,
                στην φιλανθρωπία, στον εθελοντισμό
                και στον πολιτιστικό τομέα.
                Αν και με την  γυναικαρχία
                άρχισε η  ανθρωπότητα,
                ελάχιστες σελίδες μου αφιέρωσες
                ανδροκρατούμενη Ιστορία.
                Στα ύψη μ’  ανέβασε ο Χριστός,
                ο Ιησούς ο  Ναζωραίος.
                Κι εγώ, με τα ωραία μου φτερά,
                εκεί… σ’  ανεβάζω, άνδρα.
                Με την παρουσία μου,
                αναγνωρίζεις τη φύση σου.
                «Οστούν εκ των οστών σου»,
                «Σάρξ εκ της σαρκός σου».
                Υψηλή η αποστολή μας.
                Έλα να Θεοθούμε.
                Είμαι η  Γυναίκα.
                Της Γης το κόσμημα.
                 «Δώρημα, άνωθεν εστίν,
                 κατεβαίνον
                εκ του Πατρός των Φώτων.»

  Θεοδώρα  Κουφοπούλου Ηλιοπούλου