Άγιε Δέσποτα

Με πολλή βαριά καρδιά και πόνο ψυχής, σας γράφω αυτό το σημείωμα. Πιστέψτε με ειλικρινά γι’ αυτό, αφού γνωρίζετε ότι έχουμε κοινή και ισόχρονη πορεία στην Γορτυνία, ξέχωρα ότι οι πιο σημαδιακές οικογενειακές στιγμές της ζωής μου είναι συνδεδεμένες άρρηκτα μαζί σας.

Σας είδα για τελευταία φορά στη Στεμνίτσα στο πολύ-Αρχιερατικό Συλλείτουργο, με την ευκαιρία του Συνεδρίου για τον Λούσιο όπου στις εργασίες του είσασθε ο μεγάλος απών. Τόσον εγώ προσωπικά όσον και όλοι οι παριστάμενοι στο Ναό, βλέποντάς Σας σ’ αυτή τη κατάσταση (ακινησίας) εν μέσω πολλών Αρχιερέων, αισθανθήκαμε ότι σας συμπονούμε. Και τα σχόλια που ακούγαμε μετά από πολλούς (μάλιστα από συναδέλφους Σας, εισηγητές και σύνεδρους), δεν ήσαν καθόλου κολακευτικά για την τηρούμενη στάση Σας και αυτό μας στενοχωρούσε και μας πίκραινε πολύ, όσους σας αγαπάμε πραγματικά. Απ’ όλους δε εκφραζόταν η ευχή ότι πρέπει να αποσυρθείτε, ακολουθώντας πρόσφατα παραδείγματα άλλων Αρχιερέων που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας (πχ. Πατρών, Κισσάμου και Σελίνου κ.α). Και αν το κάνετε αυτό θα ανεβείτε ακόμη περισσότερο στη συνείδηση μας και θα δείξετε την μεγαλωσύνη σας. Άλλωστε δεν πρόκειται να Σας χάσουμε.

Στην Μητρόπολή μας θα είσθε και θ’ αποτελείτε θησαυροφυλάκιο της εκκλησιαστικής μας περιουσίας. Τέλος ας μην ξεχνάμε ότι με την 35 χρονη πορεία σας στην Μητρόπολη μας, δείξατε πρώτος τον δρόμο της Αγάπης. Κοντά μας δε, θα είσθε πάντα.

Κωνσταντίνος Π. Καλύβας
Εκδότης της εφημερίδας «Γορτυνία»