Το αστείο είναι ότι οι αυξήσεις του ΟΤΕ, για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω της απαρχαιωμένης τεχνολογίας dial up, είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένες. Η πρότερη πολιτική του ΟΤΕ για την πληροφορική κοινωνία ήταν λάθος και γι' αυτό τώρα ο κ. Βουρλούμης πληρώνει τα επίχειρα.

Να ξεκινήσουμε, λοιπόν, από τα βασικά: Ο ΟΤΕ, σύμφωνα με το νόμο, πρέπει να παρέχει καθολικές υπηρεσίες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρίσκεται παντού. Και στην Αθήνα των 4.000.000 δυνητικά πελατών και σε ένα ορεινό χωριό της Πίνδου, που έχει πέντε κατοίκους. Το κόστος για να πάει η γραμμή στην Πίνδο μοιράζεται στους υπόλοιπους καταναλωτές, σύμφωνα με κάποια πολύπλοκα μοντέλα κοστολόγησης. Αυτά τα μοντέλα δείχνουν ότι η υπηρεσία πρόσβασης στο Διαδίκτυο μέσω απλής τηλεφωνικής γραμμής είναι υποκοστολογημένη. Με πολιτική απόφαση του τότε πρωθυπουργού, κ. Κώστα Σημίτη, οι χρήστες απολαμβάνουν ένα… ξεροκόμματο της Κοινωνίας της Πληροφορίας, σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή. Αυτή η υποκοστολόγηση δεν μειώνει μόνο τα έσοδα του Οργανισμού, αλλά στρεβλώνει και την αγορά. Οι υπόλοιποι «ατσίδες» της αγοράς δεν αναπτύσσουν δικές τους υπηρεσίες ΕΠΑΚ. Επειδή ο ΟΤΕ τις προσφέρει πολύ φθηνά τις μισθώνουν με αποτέλεσμα να μη δημιουργείται πραγματικός ανταγωνισμός, που θα ρίξει πραγματικά τις τιμές δι’ έξυπνων μεθόδων είτε παροχής υπηρεσιών είτε μάρκετιγκ.

Έχουμε το πιο ακριβό Internet στην Ευρώπη, αλλά αυτό δεν οφείλεται στο κόστος σύνδεσης με απλές γραμμές τηλεφώνου, ούτε είναι αυτός ο λόγος υστέρησης της χώρας. Έτσι κι αλλιώς οι υπηρεσίες dial up (είτε δι’ απλής γραμμής είτε διά ISDN) είναι απαρχαιωμένες και κάποια στιγμή θα σβήσουν. Η «νέα» (σε εισαγωγικά γιατί μόνο στην Ελλάδα είναι «νέα») τεχνολογία ADSL –που είτε δεν προσφέρεται από τον ΟΤΕ είτε προσφέρεται σε πολύ υψηλές τιμές– είναι εκείνη που φρενάρει την ανάπτυξη της πληροφορικής κοινωνίας. Εδώ οι φωστήρες του ΟΤΕ έκαναν εγκλήματα. Φοβούμενοι ότι από τα δίκτυα υψηλών ταχυτήτων θα περάσει φωνή (το μεγαλύτερο κομμάτι των εσόδων του ΟΤΕ προέρχεται από το απλό τηλέφωνο) δεν έκαναν τις απαραίτητες επενδύσεις και κράτησαν υψηλά τις τιμές αυτής της υπηρεσίας. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε το ακριβότερο ADSL στην Ευρώπη –αν το έχουμε, γιατί σε πολλές περιοχές της Ελλάδος δεν υπάρχει.

Μπορούμε όμως, να βγάλουμε συνολικότερα συμπεράσματα από αυτήν τη νικηφόρο μάχη οπισθοφυλακής που έδωσε σύσσωμη κατά του ΟΤΕ η πολιτική, η δημοσιογραφία και η κοινωνία.

Πρώτον: Βλέπουμε ότι για μια ακόμη φορά πολεμήσαμε για το… ξεροκόμματο των κεκτημένων, αντί να παλεύουμε για καλύτερες υπηρεσίες. Αντί, δηλαδή, να μαστιγώνεται διαρκώς ο ΟΤΕ για το γεγονός ότι προσφέρει ADSL με 86 ευρώ /Μbps (όταν στη Γαλλία είναι μόλις 1,5 ευρώ /Μbps!) όλοι οργιζόμαστε γιατί ακρίβυνε ο αραμπάς. Ε, ωραία! Κερδίσαμε βραχυχρόνια τη μάχη του φθηνού ΕΠΑΚ. Μήπως πρέπει να κοιτάξουμε τώρα και τον πόλεμο για ανάπτυξη του Διαδικτύου στην Ελλάδα;

Δεύτερον: Η πολιτική τάξη πρέπει να αποφασίσει τι σόι ΔΕΚΟ επιθυμεί. Τις θέλει κερδοφόρες και δυναμικές ή τις θέλει «Ολυμπιακή Αεροπορία»; Διότι δουλειά του ΟΤΕ, δεν είναι να κάνει κοινωνική πολιτική. Αυτό πρέπει να το φροντίζει το κράτος διά του προϋπολογισμού του. Όταν βάζουμε πολλούς στόχους σε έναν τορβά, συνήθως δεν πετυχαίνουμε κανένα. Οι «ΔΕΚΟ – Αγιος Παντελεήμονας» στο τέλος δεν προσφέρουν ούτε φθηνές ούτε καλές ούτε καθολικές υπηρεσίες.

Τρίτον: Ο ΟΤΕ συνετέλεσε όσο τίποτε άλλο στην πληροφορική μας υπανάπτυξη. Υπήρξε μίζερος, όπως όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί, αλλά το πρόβλημά του ήταν πάντα ο εξ αντανάκλασης λαϊκισμός της τιμολογιακής του πολιτικής. Για να αντιστρέψουμε τη λαϊκή παροιμία: υπήρξε φθηνός στα πίτουρα κι ακριβός στ’ αλεύρι. Παρέχοντας όμως, τα πίτουρα φθηνά εμποδίζει τη διάχυση των νέων τεχνολογιών στην ελληνική κοινωνία. Ετσι, ούτε δημιουργείται ζήτηση γι’ αυτές ούτε ο ΟΤΕ κάνει τις απαραίτητες επενδύσεις.

Τέταρτον: Υπάρχει μια διάχυτη νευρικότητα στην ελληνική κοινωνία για το έργο των Ανεξάρτητων Αρχών, που τώρα επεκτείνεται και για την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών. Αυτή είναι εν μέρει δικαιολογημένη, εξαιτίας κάποιων εξοργιστικών και αδικαιολόγητων αποφάσεων που εξέδωσε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Το να απαξιώνουμε όμως, συνολικά το ρόλο των ανεξάρτητων αρχών επειδή κάποιοι συνταξιούχοι δικαστές απαγόρευσαν να μάθουμε ποιοι ατσίδες απέφυγαν παρανόμως το στρατό, είναι αν μη τι άλλο κοντόφθαλμο.

Ο ΟΤΕ έχει χίλια κρίματα που πρέπει να στηλιτεύουμε. Η τιμή του ΕΠΑΚ δεν είναι ένα απ’ αυτά. Αδίκως, λοιπόν, βάλλεται για τα πίτουρα. Καιρός να απαιτήσουμε το αλεύρι...

Πηγή:Πάσχος Μανδραβέλης  http://www.medium.gr