Ο Αγριόχοιρος της Αρκαδίας |
|
Στους αρχαίους μας προγόνους , ήταν γνωστός σαν πτέλας η σύαγρος και στους Λατίνους, sys scrofa. Άγριος από την φύση του και κοντοπόδαρος, είναι από τα άγρια και επικίνδυνα θηράματα που συναντά κανείς στις υγρές και δασώδεις περιοχές της Ευρώπης, Ασίας, Μαλαισίας και Β. Αφρικής .Οι πιο γνωστές οικογένειες είναι , ο ευρωπαϊκός, ο ακροχορδόνιος, που ζει στο Μαλαισιακό αρχιπέλαγος και ο νάνος των Ιμαλάϊων.
Άλλα είδη αγριόχοιρου που μοιάζουν σε πολλά σημεία με τα γνήσια , αλλά που στην πραγματικότητα προέρχονται από εξημερωμένους χοίρους που ζουν σε αγρία κατάσταση, συναντά κανείς στην Αφρική και Μαδαγασκάρη, στην περιοχή Κελέβη της Ινδονησίας καθώς και στις Ν.Α. περιοχές των Η.Π.Α. Στην Αγγλία αυτό το ζώο ήταν γνωστό μέχρι την εποχή του Ερρίκου Β, αλλά αργότερα εξολοθρεύτηκε τελείως. Όλες οι προσπάθειες που έγιναν στη βασιλεία του Καρόλου Α , για να τον αναπαράγουν στις άγριες περιοχές του Νιού Φόρεστ της Αγγλίας κατέληξαν σε αποτυχία Χαρακτηρίζεται από υπερβολικό θάρρος και σωματική δύναμη με πολύ ανεπτυγμένες τις αισθήσεις ακοής και όσφρησης αλλά και μ’ ένα κρέας τόσο εύγευστο ώστε από τα παλιά χρόνια αποτελούσε θήραμα καταδίωξης. Οι πιο πιστοί και μανιώδεις θιασώτες αυτού του θηράματος σήμερα μπορεί να πει κανείς ότι είναι οι κάτοικοι των Βαλκανίων.
Στην πατρίδα μας απαντάται στη Β. Ελλάδα και κάπως στην Κεντρική. Για την Πελοπόννησο η τελευταία ιστορική αναφορά για την ύπαρξη αγριόχοιρου έγινε όταν ο Ηρακλής κατά την Μυθολογία σκότωσε τον Ερυμάνθιο κάπρο. Έκτοτε άλλη αναφορά δεν προέκυψε.
Άλλωστε η Πελοπόννησος είναι γεωγραφικά κλειστός χώρος και δεν επιτρέπεται η είσοδος τριχωτών θηραμάτων.
Με πρωτοβουλία του το Δ.Σ. του Κυνηγετικού Συλλόγου Μεγαλόπολης, το 1989 αγόρασε και απελευθέρωσε στο Λεκανοπέδιο Μεγαλόπολης επτά αγριόχοιρους. Κατόπιν το Δ.Σ. κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την ενέργεια του αυτή σε σύνολο δεκατρείς φορές. Μετά από αυτόν τον κυκεώνα των δικαστηρίων και με την στήριξη των μελών αλλά και άλλων φορέων το Δ.Σ. αθωώθηκε πανηγυρικά από την πολιτεία. Όλα ξεχάστηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα έως ότου έφθασαν οι πρώτες αναφορές για την ύπαρξη του αγριόχοιρου από χωρικούς , τσοπάνηδες, ξυλοκόπους και ανθρώπους της υπαίθρου. Το 1996 ήρθε η πολιτεία και απελευθέρωσε το κυνήγι του αγριόχοιρου . Πολλοί κυνηγοί τότε επισκέφθηκαν την Αρκαδία για να θηρεύσουν αγριόχοιρο. Οι τοπικές εφημερίδες έγραψαν πολλά και διάφορα π.χ. ότι οι αγριόχοιροι έγιναν εκατομμύρια ,ότι προξενούν ζημιές στις καλλιέργειες και πολλά άλλα.
Ο Σύλλογος είναι αντίθετος με αυτή την πολιτική. Θεωρούμε ότι πρέπει να γίνει απογραφική μελέτη από ομάδα θηραματολόγων και ύστερα να αποφασιστεί η κυνηγετική διαχείριση του αγριόχοιρου. Επί πλέον το 1996 απελευθερώσαμε και άλλους αγριόχοιρους για την αλλαγή του αίματος και για να αποφύγουμε περιστατικά αιμομιξίας. Σήμερα εμείς είμαστε σίγουροι για την ευδοκίμηση του αγριόχοιρου στα Αρκαδικά βουνά και δάση.
Σωτηρόπουλος Δημήτρης
Πρώην πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Μεγαλόπολης
|