Αρχεία Πρεβέζης  Μέρος 2^ο

Κατάστιχα Βιβλία Μερίδων Κων. Κουκότη, εμπόρου Πρεβέζης (1909–1921)

         Βρέθηκαν μαζί με τα Βιβλία Εσόδων-Εξόδων του Ι. Ναού Αγ. Χαραλάμπους, περί τον μήνα Μάρτιο του 1996, στην έξοδο της Πρέβεζας, δεξιά της Εθνικής Οδού προς Άρτα, στη θέση του Στρατοπέδου ΚΟΝΚΟΥΡΗ, και σε απόσταση περί τα 80 μέτρα, έναντι ακριβώς της πύλης, υπό τα βλέμματα, με απορία του σκοπού και του αλφαμίτη της βάσης.  Σύμφωνα με προφορική ανεπιβεβαίωτη πληροφορία, που έλαβα από γείτονα του οικοπέδου στις 15 Αυγούστου 2011, ο χώρος όπου βρέθηκαν τα αρχεία ανήκει στην οικογένεια Κουκότη. Τούτο θυμάται από το παλαιό συμβόλαιο αγοράς οικοπέδου του πατέρα του, από Κουκότη, όπου και ο ίδιος Κουκότης αναφέρεται ως γείτονας. 

         Γενική περιγραφή: Η κατάσταση των βιβλίων είναι κακή, από τη φυσική φθορά του χρόνου, αλλά κυρίως από τη κακοποίηση κατά τη μεταφορά των μπαζών ανάμεσα σε πέτρες, ξύλα, χώματα και κεραμίδια. Δεν φέρουν τα εξώφυλλά τους, ενώ η στάχωση είναι πολύ χαλαρή.  

Αναλυτική περιγραφή ανά βιβλίο:

         1) Λυτά έγγραφα: Επτά (7) δίφυλλα και μονόφυλλα, πιθανότατα τμήματα πρόχειρων «μικρών βιβλίων» του εμπόρου Αλέξανδρου Κ. Κουκότη, και αφορούν στη μερίδα του Απόστολου Α. Τσακαλώτου Πρεβέζης, περιόδου 1909 – 1913.  (Μάλλον συνεργασία πατρός Κωνσταντίνου και υιού Αλέξανδρου Κουκότη)

         2) Βιβλίο Ευρετήριο (Ονοματολόγιο & Μερίδων) εμπόρου Κωνσταντίνου Κουκότη, διαστάσεων 10,4 x 25,5 εκατ. 16 φύλλων, εγγεγραμμένο σύμφωνα με την παλαιότατη πρακτική, δηλαδή κατ’ αλφαβητική σειρά του βαπτιστικού ονόματος (κυρίου) και όχι του επωνύμου.

         3)  Β΄ Βιβλίο Μερίδων Κωνστ/νου Κουκότη, εμπόρου Πρεβέζης. Αποτελεί συνέχεια του Α΄ Βιβλίου, το οποίο δεν βρέθηκε. Αναλυτικό «Καθολικό» Μερίδων πελατών, προμηθευτών και εμπορευμάτων, από το έτος 1909 (παλαιότερη εγγραφή) με αναλυτικές πληροφορίες από το 1911. Διαστάσεις 23,2 Χ 36,3 εκ. Αριθμημένα φύλλα με αντικριστές σελίδες τυπογραφικά από 1 έως 119. Γραφή ελαφρώς επιμελημένη από χέρι ενός γραφέα, του ιδίου εμπόρου Κωνστ. Κουκότη, με άριστες γνώσεις λογιστικής. Φέρει μέτριες κακώσεις στις ούγιες όλων των φύλλων, που επηρεάζουν ελαφρώς το κείμενο. Κατάσταση στάχωσης και χάρτου κακή. 

         4)  Γ΄ Βιβλίο Μερίδων Κωνστ/νου Κουκότη. Αποτελεί συνέχεια του Β΄ Βιβλίου, μέχρι το έτος 1920 (νεότερη εγγραφή) με αναλυτικές πληροφορίες μέχρι το 1918. Διαστάσεις 22 Χ 33 εκ. Διασώθηκαν  αριθμημένα φύλλα με αντικριστές σελίδες τυπογραφικά από 4 έως 87 (οι σελίδες μετά την 88^η είναι αποκομμένες). Γραφή ελαφρώς επιμελημένη από το χέρι του ιδίου ως άνω εμπόρου. Η κατάσταση των πρώτων τριών φύλλων είναι κάκιστη. Ως σπαράγματα φέρουν εκτεταμένα χάσματα από τη μεταφορά τους με τα μπάζα, σε συνδυασμό με τη κακή συνοχή του χάρτου από προϋπάρχουσα υγρασία, καταστρέφοντας το μεγαλύτερο τμήμα του κειμένου. Τα επόμενα οκτώ φύλλα φέρουν μικρότερα χάσματα από την ίδια ως άνω αιτία, χωρίς να επηρεάζουν σοβαρά το κείμενο, ενώ τα υπόλοιπα διατηρούνται σε σχετικά καλή κατάσταση.  Η στάχωση διατηρείται κακή.  Οι εγγραφές συνεχίστηκαν στο Δ΄ Βιβλίο, το οποίο δεν βρέθηκε.  

         5) Ενδύματα Κουκότη: Ανάμεσα στα μπάζα υπήρχαν αρκετά ενδύματα, καθώς και κουβέρτες σεντόνια κουρτίνες, όλα σε ράκη από το χρόνο και το τρόπο μεταφορά τους. Με δυσκολία επέλεξα δυο γυναικεία πουκάμισα και ένα γιλέκο παλαιάς εποχής, με το σκουφάκι του.   

Οικογένεια Κουκότη Πρέβεζας: Ολίγες πληροφορίες παρέχουν τα παρόντα έγγραφα περί της οικογένειας. Το γεγονός ότι τα βιβλία του Κουκότη βρέθηκαν μαζί με τα βιβλία του Ι. Ν. Αγίου Χαραλάμπους, μας δίνει τη δυνατότητα να εικάσουμε ότι μέλος της οικογένειας (πιθανότατα ο Κωνσταντίνος) διετέλεσε Επίτροπος της Εκκλησίας και μάλιστα Ταμίας. Είναι δε γνωστό ότι τέτοιου είδους βιβλία φυλάσσονταν τότε στην οικία του αρμοδίου Επιτρόπου για λόγους ασφαλείας.  

         Από το όνομα αναγνωρίζεται η Βλάχικη καταγωγή της οικογένειας Κουκότη. Κοκότι στα βλάχικα σημαίνει κόκορας, και τα ονόματα Κουκότης και Κουκουρής είναι ταυτόσημα. Σύμφωνα με τον Meyer η λέξη προέρχεται από το αρχαίο σλαβικό kokot. Ενισχυτικό αυτού, είναι ότι ο κόκορας στα πολωνικά λέγεται kutas, στα τσέχικα kohout και στα σλοβάκικα kohut. Οπότε μάλλον δεν ισχύει η υπόθεση πως μπορεί η λέξη να αποτελεί παλιό βαλκανικό υπόστρωμα. Οι Βλάχοι και οι Αλβανοί μάλλον την πήρανε από τους αρχαίους Σλάβους. 

         Κωνσταντίνος Κουκότης: Ιδιοκτήτης επιχείρησης γενικού εμπορείου και συντάκτης των Βιβλίων Β΄ και Γ΄, όπως αναγνωρίζεται από την Μερίδα του, όπου χρεώνει όλα τα είδη τροφίμων κλπ. του καταστήματός, προς χρήση του ιδίου και της οικογένειάς του. Γνωρίζει άριστα τη λογιστική, γράφει με ευκρίνεια, σχεδόν χωρίς λάθη και διορθώσεις, και έχει ευχέρεια γραφής ξένης γλώσσας, πιθανότατα της Γαλλικής. Τελεί επίσης ως εντολοδόχος – αντιπρόσωπος άλλων εμπόρων, κυρίως εκτός Πρεβέζης, τους οποίους εξυπηρετεί με προμήθεια επί των εξόδων, όπως ναύλων, εκφορτωτικών, τελωνείων, και μεταφορικών από τα λιμάνια Πρέβεζα, Σαλαχώρα (Σαλαώρα) και Κόπραινα, προς το προορισμό τους Πάργα, Άρτα, Ιωάννινα και τανάπαλιν. Για τις ανάγκες της επιχείρησης διατηρούσε δύο αποθήκες στη Πρέβεζα, από τις οποίες την μία για πετρέλαια και την άλλη για είδη τροφίμων και γενικού εμπορείου. Ήταν επίσης ιδιοκτήτης μιας οικίας στα Ιωάννινα.

         Ο Αλέξανδρος Κ. Κουκότης, πρέπει να είναι γιος του Κωνσταντίνου. Αρχικά μάλλον συνεργάστηκε με τον πατέρα του στο γενικό εμπόριο (δεκαετία 1900 – 1910) όπως έμμεσα δηλώνεται, διότι πολλές εγγραφές (λογαριασμοί) των Λυτών Εγγράφων, μεταφέρθηκαν στο Βιβλίο Β΄ του πατέρα του.  Περί το 1910 ή νωρίτερα, ο Αλέξανδρος ασχολήθηκε με το εμπόριο υφασμάτων και ενδυμάτων στη Πρέβεζα.

         Ως μέλη της οικογένειας Κουκότη πρέπει να θεωρούνται μερικά βαπτιστικά ονόματα, που αναφέρονται στα βιβλία, διότι χρεώνονται συνήθως στα έξοδα της οικογένειας. Αυτά είναι:

--  Αδελφός του Κωνσταντίνου, χωρίς να καταγράφεται το όνομά του.
--  Πεθερά του Κωνσταντίνου, που συνοικούσε, χωρίς να καταγράφεται το όνομά της. (1911-1913)
--  Αποστόλης & Αποστολάκης: Χρεώνεται με ενδύματα το 1912.
--  Βικτωρία: Χρεώνεται με ενδύματα και διάφορα ψώνια (1912-1915).
--  Γιαννάκης: Χρεώνεται με ενδύματα, μετρητά και εισιτήριο δια Κέρκυρα (1911-1915)
--  Ελένη & Λένη: Χρεώνεται με υφάσματα, μετρητά, πατίκια και πούδρα (σκόνη)  (1911)
--  Καλλιόπη: Χρεώνεται με Λαχεία (1912)
--  Λυσίμαχος: Χρεώνεται με διάφορα μηνιαία έξοδα στα Ιωάννινα, επίσης παπούτσια και υποτροφία, πιθανότατα ως σπουδαστής Ιωαννίνων.  (1911-1913)
--  Πηνελόπη: Χρεώνεται με υφάσματα και φούμπιες - πόρπες (1913)
--  Πολυξένη: Χρεώνεται με δαντέλες και φορέματα (1912) 
--  Φάνης: Χρεώνεται με μετρητά Μετζίτια 20 (=Γρόσια 410) στη μερίδα του Αλέξανδρου Κ. Κουκότη.

          Παρατηρούμε μερικά αρχαιοελληνικά ονόματα, τα οποία δηλώνουν αρχοντική οικογένεια, κατά το συρμό της εποχής και μίμηση των λόγιων, προς χάριν των ενδόξων προγόνων μας. Πολλοί ήταν αυτοί που τα θεωρούσαν ειδωλολατρικά, και δεν ήταν λίγοι οι ιερείς που αρνούνταν την βάπτιση (ακόμη και τη δεκαετία 1950!). Δεν είμαι βέβαιος ότι βαπτίστηκαν με αυτά τα ονόματα. Συνήθως βαπτίζονταν στην εκκλησία με χριστιανικό όνομα (άμεσων προγόνων Κουκότη) και τους ονόμαζαν διαφορετικά, ενώ εόρταζαν στην μνήμη των Αγίων ή της Αγίας της βάπτισης. Παράδειγμα: Έγγραφο του 1875 «Σήμερα …. βαπτίστηκε Χαράλαμπος και θα ονομάζεται Χαρίλαος». Επίσης: «βαπτίστηκε Μαρίνα και θα ονομάζεται Κρινιώ». Παραδόξως στα Μητρώα Αρρένων του 1880 καταγράφονται με το όνομα που τους προσφωνούσαν και όχι με αυτό που βαπτίστηκαν. Το ίδιο καταγράφονταν και οι γυναίκες στα Δημοτολόγια του 1915. (Διαθέτω πολλές σχετικές μαρτυρίες εγγράφων μου, του 19^ου αι., κυρίως από τη Πελοπόννησο, που αφορούσαν αρχοντικές οικογένειες). Κατά καιρούς η Εκκλησία της Ελλάδος αγιοποιούσε μάρτυρες της πίστης με αρχαία ονόματα.

Μέλος ή μέλη της οικογένειας Κουκότη μετανάστευσαν στην Αμερική (Προφορική μαρτυρία παλαιού Πρεβεζάνου).

Γενικές παρατηρήσεις.

          Από τα Βιβλία του Αγίου Χαραλάμπους λάβαμε πολλές πληροφορίες περί ονομάτων, καθώς και για τη θρησκευτική και κοινωνική ζωή της Πρέβεζας, επί 15 συνεχή έτη 1885-1900. Μετά από σιωπή 10 ετών (1900-1910) λαμβάνουμε και πάλι τεκμηριωμένες πληροφορίες, μέσα από τα βιβλία του Εμπόρου Κουκότη, για την οικονομική πλέον ζωή της Πρέβεζας επί 10 συνεχή έτη 1910-1920, υπό Οθωμανική διοίκηση μέχρι το Σεπτέμβριο του 1912, και στη συνέχεια υπό Ελληνική. 

          Ο Κουκότης δεν ήταν ο μοναδικός έμπορος της Πρέβεζας, αλλά θεωρώ βέβαιο ότι ήταν μεταξύ των καλυτέρων, κριτήριο που μας δίνει τη δυνατότητα να βγάλουμε ασφαλή στατιστικά συμπεράσματα για ένα μεγάλο μέρος των εμπορευμάτων που διακινούνταν από και προς τα λιμάνια της Πρέβεζας, Σαλαώρας (Σαλαχώρας) και Κόπραινας.   

          Η σπουδαιότητα των Βιβλίων του Εμπόρου Πρεβέζης Κουκότη, συνίσταται επίσης και στις άμεσες πληροφορίες περί του τρόπου διεξαγωγής του εμπορίου κατά την Οθωμανική περίοδο, που ήταν το «Παζάρι», δηλαδή η διακίνηση αγαθών από το παραγωγό στο καταναλωτή, χωρίς τη μεσολάβηση μεγαλέμπορων μεταπωλητών. Στα λιμάνια της Πρέβεζας και του Αμβρακικού, προσέγγιζαν ένα, ή δύο μεγάλα ατμόπλοια την εβδομάδα, ενώ τα μικρότερα ιστιοφόρα σχεδόν καθημερινά. Αναλογικά μικρό μέρος των εμπορευμάτων προορίζεται για την αγορά της Πρέβεζας, ενώ το μεγαλύτερο για τα μεγάλα κέντρα της Ηπείρου, όπως την Άρτα και τα Ιωάννινα. Ο Κουκότης, οι Υιοί Πέτρου Καρύδη και άλλοι Πρεβεζάνοι έμποροι, τελούσαν ως εντολοδόχοι, αντιπρόσωποι (μεσίτες) των εμπόρων Άρτας, Ιωαννίνων κλπ. και όχι ως μεταπωλητές. Το κέρδος τους συνίστατο στη προμήθεια επί των εξόδων, ναύλων, αποθήκευσης και μεταφοράς προς τους παραλήπτες με επίσημα συμφωνητικά. Θεωρητικά δεν είχαν δικαίωμα να αποθηκεύουν τα εμπορεύματά τρίτων προς μεταπώληση σε μεγαλύτερη τιμή της λιανικής στους άλλους εμπόρους.

          Ο Κουκότης πωλούσε και λιανική από το κεντρικό κατάστημά του και ταυτόχρονα χονδρική, προμηθεύοντας τους καταστηματάρχες της Πρέβεζας. Παραδόξως δεν διαπίστωσα μεγάλες διαφορές τιμής λιανικής, με αυτές που προμήθευε τους εμπόρους, π.χ. προς τον Ιωάννη Συνέσιο.

          Πιστεύω ότι το «Παζάρι» που ήταν η βάση του εμπορίου των Οθωμανών, δεν ασκήθηκε με τις αυστηρές προδιαγραφές για δύο λόγους: 1^ον  διότι το εμπόριο της Πρέβεζας ήταν στενά συνδεδεμένο με αυτό της Δύσης, αφού πολλά εμπορεύματα προέρχονταν από το Τεργέστη, όπου ο θεσμός του εντολοδόχου υπήρχε από παλαιά εκεί, και 2^ον διότι οι Σουλτάνοι, στη προσπάθεια να εκσυγχρονίσουν το κράτος, είχαν εισάγει μετά τη Γαλλική Επανάσταση αλλαγές, μικρές όμως, διότι αντιδρούσαν οι Γενίτσαροι. Θέλω να πω, ότι ο Κουκότης αγόραζε ντόπια προϊόντα π.χ. σαπούνια από τα ελαιοτριβεία της Πρέβεζας, τα οποία μεταπουλούσε με κάποιο λογικό κέρδος και όχι με αισχροκέρδεια.     

          Υπεύθυνος για τη τήρηση των όρων του εμπορείου ήταν ο Παζάρμπασης με μηνιαία συνδρομή των εμπόρων (1912), και μετά την απελευθέρωση, ο Σύλλογος (Εμπορικός) με εξαμηνιαία συνδρομή (1916). Σήμερα θα λέγαμε το «Εμπορικό Επιμελητήριο».

          Υπό Ελληνική Διοίκηση, το «παζάρι» και ο θεσμός του εντολοδόχου αντιπροσώπου, φαίνεται ότι συνεχίστηκε, τουλάχιστον μέχρι το 1917. Αλλαγές φαίνεται να έγιναν το 1918 και αργότερα σταδιακά. 

Στοιχεία κοινωνικής ζωής στη Πρέβεζα, περιορίζονται κυρίως στους φόρους και συνδρομές:
--  Φόρους: Δημοτικούς, καθαριότητας και φωτισμού.      
--  Δώρα: Διανομέων (ταχυδρομικών στο τέλος του έτους) ίσως εθιμοτυπικό, αλλά και θεσμοθετημένο (;) και Δώρα Πάσχα προς υπαλλήλους.
--  Εράνους: Υπέρ αναγκών του πολέμου (1913). Υπέρ των Επιστράτων (1915). Υπέρ συσσιτίου (1917).
--  Συνδρομές: 1) Εθελοντών του πολέμου. Νοούνται οι Κρητικοί, οι νοσοκόμοι, μεταξύ των οποίων κυρίες και θυγατέρες πλουσίων οικογενειών, και λοιποί βοηθητικοί. (1913).  2) Εφημερίδας (1913) πιθανότατα τη πρώτης εφημερίδας με το όνομα «ΠΡΕΒΕΖΑ».  3) Πτωχών και μετρητά διά πτωχούς τραυματίες (1916-1917).

         Έμμεση αναφορά σε συγκέντρωση Οθωμανικών Στρατευμάτων στη Πρέβεζα, 5 μήνες πριν την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, με αγορές πολλών καθισμάτων για τους Αξιωματικούς. (Η Πρέβεζα απελευθερώθηκε στις 21 Οκτ. 1912)

         Συγκινητικές εγγραφές με έμμεσες αναφορές στην απελευθέρωση της Πρέβεζας, όπως την εορτή της 25^ης Μαρτίου, για πρώτη φορά το 1913, με αγορές υφασμάτων προς ραφή της Ελληνικής Σημαίας.

         Σημειώνω επίσης ότι, δεν διαφαίνονται σοβαρές αλλαγές στις τιμές, αλλά και στη κίνηση των εμπορευμάτων και του τζίρου, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων (1913 – 1914). Αυτό πρέπει να οφείλεται κυρίως στη κατανάλωση από τα Ελληνικά Στρατεύματα στην Ήπειρο. 

         Αντίθετα κατά τα έτη 1916 – 1918 παρατηρείται μεγάλη σχετικά αύξηση τιμών, πτώση πώλησης λιανικής και μεγάλη αύξηση χονδρικής. Επίσης παρατηρείται μείωση κίνησης στα είδη διατροφής, αλλά ιδιαίτερα αυξημένη τη κίνηση των σιγαρέτων και αλκοολούχων ποτών. Αποτέλεσμα αυτών είναι η αύξηση του κέρδους, όχι πραγματικού αλλά πληθωριστικού. Ο «εθνικός διχασμός» (υπάρχει άμεση αναφορά στους επιστράτους στα παρόντα βιβλία), ο αποκλεισμός του Πειραιά από τους Γάλλους, και η είσοδος της Ελλάδας στο Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, στο πλευρό της ΑΝΤΑΝΤ το 1916, επηρέασαν το εμπόριο. Την ίδια εποχή (1916-1917) παρατηρούμαι και μια ακαταστασία στις εγγραφές του βιβλίου Γ΄.

Δύσκολη η νοερή ανασύσταση της παλιάς εποχής, αλλά τα γραπτά (όσα υπάρχουν) είναι αδιάσειστοι μάρτυρές της.   

Παρατηρήσεις επί των συνημμένων πινάκων Ονομάτων - Μερίδων

         Καταγράφω και τις σελίδες των βιβλίων όπου αναφέρεται το όνομα, διότι με αυτό τον τρόπο δηλώνεται και το μέγεθος των συναλλαγών. Οι ποσότητες και το είδος που καταγράφω, δηλώνουν την πιθανή ιδιότητα του πελάτη (εμπόρου ή ιδιώτη) αλλά ίσως και το είδος του καταστήματός του. Οι μικροποσότητες πιθανόν να δηλώνουν ιδιώτη, με αγορές επί πιστώσει, για την οικογένειά του και όχι έμπορο.

         Όλες της μερίδες των εμπορευμάτων καταγράφουν και «Λιανικές Πωλήσεις» χωρίς ονόματα. Αυτές δηλώνουν ιδιώτες με άμεση πληρωμή μετρητών, και όχι επί πιστώσει.  

         Η πίστωση με πληρωμή μετρητών εκ των υστέρων, δηλώνει συνήθως εντόπιο πελάτη (Πρεβεζάνο), έμπορο, αλλά πολλές φορές και ιδιώτη τακτικό φερέγγυο με πίστωση.

         Οι μουσουλμάνοι της Πρέβεζας ήταν δύο κατηγοριών, α) Αξιωματούχοι και λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι Οθωμανοί, και  β) Ντόπιοι Ηπειρώτες κυρίως Αλβανοί. Από αυτούς οι πρώτοι αποχώρησαν ως φυσική συνέπια της απελευθέρωσης της Ηπείρου, και οι δεύτεροι πρέπει θεωρητικά να παρέμειναν όλοι, διότι δεν γνωρίζω κάποια συμφωνία ανταλλαγής ή αποχώρησής τους. Επίσης παρατηρούμε στα παρόντα βιβλία αναφορές σε μουσουλμανικά ονόματα και στο 2^ο μισό της δεκαετίας του 1910, που δηλώνει ότι, μουσουλμάνοι παρέμειναν στη περιοχή της Πρέβεζας και μετά την απελευθέρωση. 

         Οι Εβραίοι αναγνωρίζονται από τα ονόματά τους, αν και μέρος αυτών έχει ήδη εξελληνίσει ή εξαλβανίσει το όνομα. (Συνηθισμένο στους Εβραίους η αλλαγή ονόματος στο τόπο κατοικίας τους). Τραγική για τους Εβραίους της Πρέβεζας περίοδος υπήρξε ο 2^ος παγκόσμιος πόλεμος, μόλις 25 χρόνια μετά!

         Οι Βλάχοι, κυρίως Συρρακιώτες, αναγνωρίζονται από τα ονόματά τους, ένα μέρος τουλάχιστον με βεβαιότητα, διότι είμαι κι εγώ Βλάχικης καταγωγής (πιθανότατα).

         Οι Αλβανοί αναγνωρίζονται επίσης από τα ονόματά τους, αλλά υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς τους Αρβανιτόβλαχους, πολλών των οποίων τα ονόματα προσομοιάζουν των Αλβανικών.  

Έμμεση αναφορά στη 1^η εφημερίδα «Πρέβεζα» της Πρέβεζας το 1913.

Πολλές φορές συμψηφίζονται λογαριασμοί κοινών πελατών με άλλους εμπόρους, σε μετρητά ή επιταγές.

Ο Έμπορος Κουκότης διατηρούσε και μικρά βιβλία, αντίστοιχα του παρόντος, ίσως ένα πρόχειρο βιβλίο ανά επιλεγμένο πελάτη, όπως τα λυτά έγγραφα.

Επιφανή και γνωστά ονόματα της Πρέβεζας αναφέρονται όπως: Αυγερινός, Βαλιανάτος, Γαλανός ή και Γαλάνης, Γέρος, Γιαννουλάτος, Δόνος, Ζάκας, Θεοφύλακτος, Καβάγιας, Καρύδης Πέτρος & Υιοί, Κονεμένος, Κτενάς, Λαχανάς, Μακρής, Μαργαρώνης, Μάτσας, Μουστάκης, Μπάλκος, Πάλιος, Πανέτος, Περδίκης, Ποταμιάνος, Ρέντζος, Σπόνιας, Συνέσιος, Σωτηρέλης, Τάλλαρος, Τζάρας, Τζώρτζης, Τόλιας, Τσακαλώτος, Τσούτσουρας, Φιφής, Φονταράς, Χαβάνης,  και πολλοί άλλοι.

Έμποροι εκτός Πρεβέζης.

--  Ιωάννινα: Γούδας Νικόλαος, Δόβας Δημήτριος και Νικόλαος, Καζαντζής Αν. Γεώργιος, Καππά Αδελφοί, Κασιούμης Κων., Μέρτζος Σ. Δημήτριος, Μέρτζος Αθανάσιος, Ξανθός Γ. Δ.,  Ράδος Σ. Γ. (& Rhados), Τσόμπος Αναστάσιος.

--  Άρτα: Αναστάσιος & Χρίστος Σ. Μιχάλης (Γέφυρα Άρτας), Κοτσαρίνης Παναγ., Μόραλης Δημήτριος.

--  Πάργα: Κλοτσώνης Παναγιώτης, Πατέρας Σωτήριος.

--  Πειραιάς: Αφραταίος Τ. Δ. & Σια, Βασιλείου Πάνος, Καμπάς Π. Ανδρέας, Μεταξάς Γ. Σ. & Σια, Πουρής Δημήτριος, Ρετσίνας.

--  Πάτρα: Γεωργακόπουλος Κ. & Σια.

--  Θεσσαλονίκη: Ντόντης Δ. Απόστολος.

Τα αρχεία που ακολουθούν είναι σε μορφή pdf

01 Λυτά Κουκότη

02 Μεταγραφές Επιλεγμένων Μερίδων

03 Πίνακας Ονομάτων

04 Πίνακας Προϊόντων

05 Ευρετήριο Βιβλίου

06 Πίνακας Κωδικών

07 Πίνακας Μερίδων

08 Ενδύματα Εμπόρου

09 Δείγμα Απόδειξης Φόρου "Βεργί" 1910

===

         Αγαπητέ αναγνώστη, αν μέσα από το πίνακα των ονομάτων, αναγνωρίζετε πρόγονό σας, η για οποιαδήποτε άλλη αιτία, θα θέλατε περισσότερες πληροφορίες, θα ανταποκριθώ με ευχαρίστηση.

         Μπορείτε ελεύθερα να αναδημοσιεύσετε πληροφορίες των Αρχείων Πρεβέζης, με την ηθική υποχρέωση της αναφοράς στη πηγή. (Η γνώση υπάρχει όταν την έχουν πολλοί)

         Ευγνώμων θα ήμουν επίσης, αν είστε σε θέση να βελτιώσετε τους πίνακες με συμπληρωματικά στοιχεία (ιδιαίτερα των προσώπων της παλιάς Πρέβεζας) και να διορθώσετε λάθη μου, ή κάποια από τα πολλά ερωτηματικά του κειμένου. Προς τούτο παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου: 

Νίκος Κουμπέτσος
Κ. Καραμανλή 25 Τ.Κ 20400 Ξυλόκαστρο
Τηλ. 27430-22152.  E-mail: This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it

===

Arcadians
30 Σεπτεμβρίου 2011